Als iemand die nauw betrokken is bij de zorg voor kwetsbare bewoners, kijk ik met toenemende zorg naar de manier waarop zorginstellingen omgaan metcrisissituaties. Dit gevoel werd versterkt door twee recente incidenten met “Lisa” (gefingeerde naam), een 23-jarige bewoonster met het verstandelijk vermogen van een kind van 5 à 6 jaar, die ik al 12 jaar iedere week bezoek. Lisa heeft een uiterst zeldzame hersenziekte en is een gevoelig meisje dat, ondanks haaruitdagingen, zelden problemen heeft met agressie of geweld. Dat is tenminste het geval geweest in de vele instellingen waar ze eerder verbleef – tot ze begin dit jaar bij de stichting SEIN in Cruquius kwam wonen.